zadumany I
pogrążony w zadumie; też: wyrażający zadumę
Ani mówią do siebie, ani się witają, Głęboko zadumani, w sobie pogrążeni (III). Gerwazy siadł na ziemi, oparł się o ścianę I pochylił ku piersiom czoło zadumane (V) Tak zadumany, ledwie zrobił kroków parę, Gdy mu coś drogę zaszło (VIII) Tu skończywszy rozmowę piją zadumani (XI) a starcy, zaczerpnąwszy miodu, Zadumani zwrócili oczy w głąb ogrodu (XI)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Myślenie ↔ Informacje ogólne (Myślenie)